Nu is Ferientiet un de Lüüd maakt Urlaub. Un Urlaub is wichtig – dat weet jeedeen. Man Urlaub is nich blot för’t Erholen. Wenn du Lust hest, kannst du dor ok wat leren. Besünners, wenn du as Plattsnacker in de Ferien an de Küst vun de Noord- or Oostsee fohrst.
Dor kannst du denn mit de Lüüd Platt snacken, un du warrst di wunnern, wo good dat geiht un as gau du ne’e Frünn finnst.
Aver nich blot an de Küst warrt Platt snackt – ok in anner Delen vun’t Land. Un uns Navers, de Hollänner un Dänen snackt ok Platt. In mien Böker steiht, dat över twee Millionen Lüüd Platt snackt. Un veel mehr verstahn dat, ok in Norwegen! Lest mal de Geschicht vun Uwe un sien Fohrt na Norwegen. För em weer Plattdüütsch de Rettung un hett hölpen.
Snackt doch eenfach mol Platt! Villicht hebbt ji denn ok en Geschicht to vertell´n, wenn de Urlaub to Enn is.
Un nu, veel Spaaß, schönen Urlaub, – blievt gesund un snackt mal wedder platt!
Ut uns Plattdüütschfamilje:
Foto selbst
Noch is’t Sommer un dat is ’s avends jümmers noch hell. Ik bün aver fraagt worrn, ob wi uns in Tokunft nich all üm Klock söss drepen wüllt? Seker, dat is keen Problem, aver wi mütt vörher fragen, ob de Rüm ok nich vun annern Gruppen besett sünd. Laat uns bi’n nächsten Drepen mol doröver snacken.
Henwiesen un Winks:
Foto NDR
De Winner bi dem plattdüütschen Schrievwettstriet vun NDR, Radio Bremen un dat Ohnsorg-Theater sünd an’n 22. Juni 2025 bi een fierliche Gala in Hamborg utdeelt worrn. Dat Motto 2025 weer „Mit’nanner“. Op Platz 1 is Felicitas Schröder kamen, een ehemalige Lehrerin ut Hamborg. Ehr Geschicht „Fahrgemeenschop“ handelt vun een S-Bahn-Fahrt: Lüüd steigen in un ut, kieken op’t Handy oder ut dat Finster un behandeln een obdachlosen Bettler as Luft. De Vertellen weer in’t Ohnsorg Theater vun Lara-Maria Michels vörleest.
Wiedere Priesen kregen Schrieverslüüd ut Schleswig-Holstein, Niedersachsen un Hamborg. To de 37. Utgaav vun „Vertell doch mal“ sünd mehr as 700 Geschichten afgeven worrn. Anners as bi de vörige Tiet is nu ok dat Motto för 2026 bekannt geven worrn – dat heet „Kuddelmuddel“.
Kiekt mal dat lütt Video vun NDR in düssen Rundbreef.
Video NDR
Skandinaavien för Anfängers vun Uwe M. Nissen
Lang, lang her, as wi – en tämli muntere Flock Jungkirls vun´e noordfreesche Geest – Anfang de Achtiger-Johrn unse groote Droom vun Frieheet un Aaventüer wohr maaken däen: Wi fohrten tosaamen in unse Summerferien mit´n oole VW-Bus ropp noh Norwegen! In en urige holten Hütt buten in´e wiede Wildnis proovten wi söss Fachlänners dat eenfache Lääven.Mehr anzeigen
Wi genooten de unberöhrte Natuur, de uns meist de Spraak versloog: Staatsche Bargen mit Snee baaven-op, steile Felswänne, en deepe Waaterfall neechbi un Wohld – Wohld aahn Enn. Glieks blangen unse Hütt geev dat´n glassklaare See to´n Swümmen, man ook mit vääle Slags Fisch dor-in – un unse Angels, de harrn wi je mit. Öwerdat betterten Blaubeern un Himbeern unse Dosen-Mohltieden wat op, denn wi harrn uns för unse Expeditschoon mit allens Nöödige in Tuuten un Konserven indeckt – dachten wi.
Aawers, as dat so is: All an de tweete Dag stellte unse Köökenbaas fast: „Wi bruuken Eddig!“ Un glieks full jed-een dütt un dat in, wat dor wull ook noch fählen dä. Keen Problem för uns: „Denn fohrn wi gau mol loos un koopen wat in.“ Man dat Dörp op unse Plaan, dat stellte sick ruut as´n enkelte Baahnstatschoon mit dree Hüüs rund-um: Keen Laaden wied un sied, all lang keen Tankstääd un ook sunsten so rein gor nix! Dorüm froogen wi de Baahnbeamte in sien düsterblaue Uniform mit gölln Knööp un´n knallroode Scherm-Mütz, wo wied dat wull noh de neechste Geläägenheit för „shopping“ weer – fein op Ingelsch, versteiht sick. As he uns dat verklaarte un dorbi wat vun „about twenty kilometers“ sä, wurrn wi slag-aardig wies, dat unse Benzin bet dorhen nich mehr langen dä. Wi keeken uns heel benaut an: Wat nu?
Unse Isenbaahner kreeg dat mit – un meente: „Wait just a moment.“ He truck sien Uniform-Jack ut, nehm de roode Mütz af, verleet sien Posten un leep in´e Goorn achter´t Baahnhuus.
„Så tar vi slangen“, sä he bloots, as he wedderkeem – un snä denn mit´n Taschenmess en Enn vun sien Goornslauch af. He stellte sien Auto blangen unse, maakte sien Tankdeckel op un leet uns datsülvige doon. Denn stook he dat eene Slauch-Enn in sien Tank, soog dor en bääten an, stook dat anner Enn in unse Tank un leet Benzin vun sien Waagen in unse VW-Bus röwerloopen. Wi weern baff! As wi unse Spraak wedderfunnen, bedankten wi uns un wullen em Geld gääven för sien Benzin. Aawers he lähnte dat strickt af: „No! No money please! That´s not okay. You are welcome.“ He truck sien Uniform-Jack wedder an, sette de roode Mütz op un stunn jüst wedder op sien Posten, as dat pingeln dä. En Toch keem neeger un he kunn äben noch topass de Schranken daaldreihen. Wi Hobby-Aaventürers mussen nu eerstmol fein entspannt vör de Baahnöwergang töwen, ehrer dat wi sinnig wiederfohrten.
So umbi´n halve Stünn laater keemen wi in dat Dörp an, wat he uns op unse Kaart wiest harr.
Dor geev dat´n lüttje Tankstääd – endli – un een noch lüttjere Koopmannslaaden, en „Tante-Emma-Laaden“ – as´n dat so seggt. Wi seechen glieks: „Sowat as Sülvensbedeenen kennen se hier nich.“ En fründliche Fruu mit griese Haar stunn achter ehrn Laadendisch. Aawers vun unse School-Ingelsch verstunn se nix: „Engelsk forstår jeg ikke.“ Liekers kreegen wi – mit Wiesen un Handteeken – meist allens, wat wi bruukten. Bloots dat wi Eddig hebben wullen, dat kunnen wi ehr op keen Aart verklaarn. „Jeg vet ikke hva du mener“, sä se – un wedder: „Jeg forstår det ikke.“ Ook wenn dor een vun uns de ingelsche Vokaabel för „Eddig“ wusst harr – wi söss stunnen all wedder spraakloos dorvör, man düttmol ut´n anner Grund.
Mit-eens full mi op, dat ick eenige norwegische Wöör verstohn kunn, un sä denn opletzt: „Nu probeer ick dat eenfach mol op Platt: Wi bruuken Eddig, Eddig!“ Ehr Gesicht wurr hell un se lacht: „Eddik, ja, det har vi her!“ Denn haalte se foorts´n Buddel ut dat Regaal ruut un langte se uns röwer. Wi freuten uns jüst so dull öwer unse glückte „Völkerverstännigung“. Dankbor betohlten wi unse Inkoop un funnen ook wedder torüch – noh de holten Hütt in´e wiede, eensaame noordische Wildnis – mit´n vulle Tank un allens, wat wi sunsten so bruuken däen. Öwerdat nohmen wi alltohoop an de dore Dag aawers ook noch dree Lektschoonen mit: In Skandinaavien is dat better un hebben een Reservekanister bi sick – weetst je nie!
Dat´n sick ünner´nanner uthelpen deit, dat höört dor sacht to de Kultuur – wat een Glück!
Un wenn du dor mit all dien lehrte Fremdspraakenkenntnissen nix mehr utrichten deist, denn is dat heel good, wenn du fix wat Platt snacken kannst!
De Plattsnacker dreept sik wedder an Middeweeken, den 13. August, Klock söven in dat Gemeendehuus vun de Elisabeth Kark
To’n Enn ditmaal keen Sprook, sünner een lütte nadenklich Geschicht. Funnen vun uns Plattsnackerin Margrit:
Levens Handwark
Wi knütt uns Leven jed- een Dag wieder. De eenen knütt mit Leevde un akroot, se hebbt Freid, ehr Levenswarktorecht tomoken.De annern knütt gnatterig un wruuksch. Se bruukt veel Knööv för datdäägliche Leven.Männicheen mokt dat Muster komplizeert or eenfach, farvig or gries.De Farv köönt wi nich alleen utseuken un de Qualität vun de Wull is nichlieker-eens. Se is mol witt, mol week, mol gries, mol kruus.Oftins laat wi ook enMasch fallen, or se mokt dat vun sülvst. Dat gifftdenn en Lock or dat Muster passt nich mehr. Kann ook sien, dat deFoden tweiritt, denn mokst du een Knütt.Wenn wi uns Leven so bekieken doot, denn weet wi jüst, welk een Steeddat nau is.Männichmol künnst dat Strichttüch in de Eck smieten.För uns Minschen is dat en Geheemnis, woveel Levensfoden us noch toverstrichten blifft.Ji hebbt de Naadeln in de Hannen un ji köönt dat Muster ännern, deTechnik und dat Warktüüch.Anners aawer kannst dat nich opribbeln, ook nich een lierlüttje Stück.
