Moin leev Frünn,Pingsten steiht vör de Döör, un to de Traditschoon in Hamborg höört natürlich dat Lied vun’n de Pfingsttour mit Hein Köllisch Dor kannst du mitsingen or eenfach bloot tohören
NDR 90,3
Aver dat is noch nich all: dat gifft ok noch een annere typisch Hamborger „Pingsttradischoon“, so as de Maibüsch vör de Döörn vun de Weertschoppen. De schall de Gäste een Willkamen sien un Glück un Wollstand för dat kommen Jahr bringen. De Maibusch bestunn meist ut Barkentelgen, de mennigmal mit bunten Bänner, Blomen or lütt Dekoratschonen smückt sünd. Ik kenn dat noch as lütt Schooljung, as in Eimbüttel un in de Langenfelder Damm bi de lütten „Kneipen“ överall de Maibüsch in lütte Ammers vör de Döör stunnen. Aver ok later, as ik schon in Eidelstedt leven do, wurr düsse Tradischoon noch leevt. Besinnen kann ik mi noch an Thesdorfs-Eck an de Elbgaustraat. Dor stünn ok jümmers twee lütte Maibüsch rechts un links vör de Döör.
Dat is in man nu in eerste Linie een Frühlings- un Maifeier-Tradischoon, un hett nix direkt mit Pingsten to dunn. Pingsten is een christlich Fest, un de Maiboom eher een volkstümliches Frühlings- un Glückssymbol. Aver beid Brüük passt in de Blöhtiet un drückt de Freid op de neege Johrstiet ut. Loot uns also freu’n op de kamen schöön Frühlings- un Sommerdaag. Un dormit dat nich langwielig ward, hebbt wi wieder een gemeensam Utfloog, de Verbreekerjagd, plant.
Un natürlich gifft dat ok wieder een „sülvst schreven“ Geschicht ut uns Schrievwarkstatt.
Veel Spaaß wünscht ji
Ut de Plattdüütschfamilje:
Villicht hebbt ji dat all höört, in Hamboorger Haven, dor ward in de letzte Tied bannig veel „dunkel Geschäften doon“. Dor wurr inbroken, klaut und man annere slecht Söken mookt. Aver wi hebbt een Spoor, un dor wüllt wi de Polizei helpen.
Bild EBV
Los geiht dat an 18. Juni, Klock 11.00 an de Kehrwiederspitze 1. Dat is de olle Haabenpolizeiwach an de U-Bahn Haltestell Baumwall. Dor, an de Polizeiwach, dreept wi uns. Un denn geiht dat los! Un nu man tau! – De Verbreekers sünn aver nich dummerhaftig. Toeerst mööt wi uns op de Luer liggen un denn achter de Verbreeker achteran lopen. Un dat kunn 3-4 Stünnen duern. Aver keen Bang, wi deit de Verbreeker finnen un dormit dat nich all to lang duert, mookt wi ok een lütt Puus in´n Cafe.
Wo wi dat mooken könnt, dato kiekt mal düt lütt Verklaarvideo:
Wenn ji also helpen wullt, de Verbreeker to finnen un gemeensam op´n Padd gahn wüllt, denn seggt mi bet to´n Middeweken,11.Juni Bescheed. Schickt mi eenfach enn Mail an ebv-plattsnacker@t-online.de or pingelt an 040 571 93 466 (AB).
Dat warrt bestimmt opregend.
Een Spazeergang
schreven op nordfreesch Platt
An een helle, warme Nohmiddag gung ick dör en wunnerbor anleggte Park un harr endli mol richdig vääl Tied. Dor sett ick mi denn in aller Roh op een Bank, dat sunnige Wedder to geneeten. Noh een Oogenblick full mi op, dat ick gor nich alleen weer. Op de Bank blangenbi seet en oole Mannsminsch.
As ick em n´bääten genauer ankeek, wurr ick wies: “Dat is doch Papst Benedikt! Wer harr dat dacht, dat de man eenfach so mit sien beide lüttje Hunnen hier in Rom spazeerngeiht?“ He harr en beige lange Cordbüx an, en wiede witte Hemd un op´e Kopp droog he sien witte Käppi öwer de sülvernwitte Haar – so as jümmers. Ick heff sacht to lang noh em henkeeken, so froog he mi, wat denn woll weer. Ick anter: “Ick weer eenfach so batz överrascht, Se hier to draapen.” “Och”, sää he, “ick bün mennichmol bi so´n feine Wedder mit mien Hunnen hier ünnerwäägens. Aawer sünd Se wohl so nett un hooln mi gau mol de Hunnen fast, dat ick se wedder an´e Lien kriegen do?” Ja, dat dää ick denn – un de Papst sien Hunnen weern vääl nüüdliger as de vun´e Queen un tamm weern se ook. As he se fastmaakt harr, froog he mi, wat ick wull nich en Stück mit em langsgahn wull. Dor kannst je nich nää to seggen – un ick wull dat ook würkli geern, denn ick dacht so bi mi: “Nu kannst du em endli mol fraagen to sien klooke Gedanken öwer dat Avsluut-Setten vun´e Relativismus un ook öwer de Problemen, de wi in unse Gemeende hebbt.” He harr ook nix dorgegen, dat ick evangeelsch bün. He meente, dat weer nich so slimm. So gungen wi denn en Stück mit´nanner un keemen op´e Domplatz. As wi öwer dat Koppsteenplaaster loopen dään, full mi op, dat he swarte hochhackige Schoh anharr, so as sunsten jümmers de rooden. De rooden kunn he sachts nich mehr nähmen, denn he weer je nu nich mehr in Deensten. Aawers wunnern dää ick mi liekers, dat he sick nix Bequämeret köfft har, denn mit disse Schoh kunn he ja licht mol umknicken un to Fall kaamen. Dat seech een pormol all dornoh ut. Dat gung liekers good un so keemen wi an´e Döör vun dat Dom-Museum. Benedikt froog mi, wat ick woll mit em dor rin wull. “Ja”, sää ick, “dat will ick gern, ick wull mi dat all lang mol ankieken”, un ick dacht: “Nu kummst du dor sogor umsunst rin – wat en Glück!” As wi dör de groote swaare Döör weern, stunn dor in´e Vör-Ruum all en ganze Masse Lüüd un wi mussen eerstmol töven. Jedereen kreech en roode Ledderjack an, ehrer dat he in´t Museum rindorf. “Is je gediegen”, dacht ick, “annerswo kriggst du en Poor oole Filz-Tüffeln un hier kaamen se mit en roode Ledderjack.” Aawer de Jacken weern jüst all – un so mussen wi dor noch wat länger op töven. Een Deener bröch denn opletzt Bügels mit frische roode Jacken. As wi nu an´e Reeg weern un ick bi´t Antrecken so deepdenkern wurr, froog de Papst mi: “Wüllt Se villicht doch leever buten blieven un gor nich mit rin?” “Doch, doch”, sää ick, “klor will ick mit, dat interesseert mi op jeden Fall.” Bitoo dacht ick jümmers: “Wo kriggst du dat bloots hen un fraagen em noh dat Avsluut-Seeten vun´e Relativismus un – nich minner wichdig – noh de aktuelle Problemen in unse Gemeende.” Man dor wurr eerstmol nix vun: Wi keemen toeerst an een Vitrien, wo heel vääle Porzellaan-Figurn in stahn dään: Deerten in alle Klöörn. De meesten dorvun weern Hahns un Höhner. So vertellte ick Benedikt denn, dat ick Höhner vun all Slags Huusdeerten opleevst mag. Disse Höhner hier weern awers in blau-witt anmaalt un glaseert – so ähnli as de oole düüre chineesche Vaasen. Wi bleeven en ganze Tied vör disse wunnerbor sülvern utlüchte Vitrien stahn, de meist so smuck weer as de in dat Mineralogische Museum in Hamborg, un ick weer jümmers noch an´t Spekeleern, wodenni ick dat wull henkriegen kunn un lenken de Papst vun disse Kunstgenuss af – hen noh dat Thema Avsluut-Setten vun´e Relativismus un eerst recht noh de Fraagen öwer de Problemen in unse Gemeende. Ick wull jüst dormit loosleggen, dor seggt een sachtmöödige Fruuns-Stimm ut de Achtergrund: “Du muttst nu sinnig opstahn, wi mööt bald loos, aawer dat hett noch en bääten Tied, bruukst nich so gau maaken.” Minsch, wat verfehrt ick mi: “Wat? Nu in disse Momang, wo ick endli dorto kaam, de Papst dat Wichdigste to fraagen?” Mien Fruu weer batz öwerrascht un sää: “Oh, dat deit mi Leed, dat kunn ick doch nich weeten, wat du in dien Middagsstunn hier buten in´e Gaarn so vörhest.” Denn vertellte ick ehr nipp un nau, wat ick op mien Spazeergang dör de Park un in dat Museum in Rom so allens beläävt harr. “Schaad”, sää se denn un grient, “dat mit dat Avsluut-Setten vun´e Relativismus, dat harr ick ook geern wusst, aawer noch vääl mehr harr mi dat mol verlangt, wat de Papst wull to unse problemaatsche Gemeede-Situation seggt harr. Wat een Schangs – un nu …?”
Uwe M. Nissen
Uwe is Moderspraakler un all lang Tied aktiver Plattsnacker in uns Krink
11. Juni De Plattsnacker dreept sik wedderKlock söven, in dat Huus vun de Elisabeth Kark,Eidelstedter Dorfstraße
18. Juni Wi geiht op Verbreekerjagd. Los geiht dat Klock 11 an de Haabenpolizeiwach, Kehrwiederspitze 1. Dor dreept wi uns, un denn geiht dat los.!
Pingsten steiht vör de Döör, un to de Traditschoon in Hamborg höört natürlich dat Lied vun’n de Pfingsttour mit Hein Köllisch
