Moin leeve Lüüd,
nu is dat schafft .- Wi hebbt nu uns eersten Verkloorschiller för plattdüütsch Straatennaams – un dat in Eidelsteedt. Lest mal den Bericht un seht un höört, wat de NDR daröver in Radio un Feernsehn bericht hett.
Ut Dörpsweg wurr Dörpkamp!
Woso denn dat? – Aver de Reeg nah:
Dat weer en groot Festakt, mit Hamborg Flagg, dat Feernsehn, Radio, Politikers un vör allen de Schoolkinner ut uns Plattdüütsch AG vun dat Gymnasium Dörpsweg. Is doch direkt vör hör School dat allereerste “Verkloorschild” as hochdüütsche Översetten för plattdüütsch Stratennaamschiller inwieht wurrn.
Un as dat so de Oort is, wurrd ook en lütt Reed hollen. Dat weer man mien Opgaav.
Ik hebb de Lüüd denn vertellt, wat dat mit de Idee vun de Verkloorschiller op sück hett.
Is dat Plattdüütsch doch een Deel vun uns Noorddüütsche Levensart un vele Lüüd weten gor nich, woneem se jeedeen Dag noch hüüt plattdüütsche Wöör as sülvstverständlich bruukt. Dor schullen uns Schiller en lütten Henwies wesen. Uns Bedacht is, dat jümmers mehr plattdüütsch Stratennaams mit de lütten “Verkloorschiller” de Lüüd neeschierig mookt.
Man, nu schull dat denn ook mit de “Festakt” loosgahn. Aver Fleitjepiepen, dor weern ja noch de Lüüd vun dat Feernsehn. Un de harrn nu mol ehr egen Ideen:
“Kümmt se man mal her! – Se geiht nu hier vun de Eck ut direkt op de Wiesphal to, kiekt na baven to dat Schild, klattert denn op de Ledder un treckt an de Flagg bit se dalfallt. – Dat öövt wi nu eenmal!“
Bi de drütten Roop – Action – hett dat denn klappt. De Fahn weer rünner un de Stratennaam Dörpkamp weer kloor un düütlich to lesen.
Woso dat denn? – Dat hier is doch de Dörpsweg un nich de Dörpkamp. Aver op dat Schild stünn nich Weg sünnern eendüdig Kamp. Kloor, de Schiller weern vertuuscht.
Un nu? Hölpt all´s nix. De Arbeiders mööt noch eenmal rop op de Ledder, dat verkehrt Schild afschruven, Dörpsweg anstell vun Dörpkamp anschruven un denn de Flagg wedder röverhangen. Dat weer´s! Nu kunnt wi dat eerste “Verkloorschild” för de plattdüütsche Stratennaams fierlich inwiehen. De Flagg weer jo nu all dooltrocken un de Anspraak to enn, fehlt bloot noch de Musik. Un dor hebbt wi uns gemeensam mit de Kinner wat infallen laten. – Uwe harr sien Gitarr mitbröcht un denn hebbt wi all gemeensam as de eerste Plattdüütsch Choor in Eidelstedt op de Straat ünner uns ne´es Verkloorschild de Hamburger plattdüütsch „Hymne“ – 
An´n Eck steiht een Jung mit en Tüddelband-sungen. Dat hett denn ook bannig Freid mokt: besünners de Refrain “Jo, jo, jo – he mutt ut Hamboorg sien”.
Dat schall dat denn ook west sien. De Gäst güngen langsam na Huus un ook wi wüllen nu aftrecken. Aver nich de Fernsehlüüd: “Dat schüllt doch allens tohoop 14 Straaten sien. Wär doch fien, wenn wi ook bi de annern Schiller noch en poor Biller maken köönt.“
Also güng för Uwe un mi de Arbeit wieder. An´n Eck Duuvenacker/Rungwisch un bi de Straat Karkwurt heet dat denn wedder –Action-. Na tweeunhalf Stünnen weer aver doch Fieravend.
Blifft an Enn bloot de Wunsch. dat de Lüüd, de de Schiller lesen, mit uns Verkloorens torecht komen. Wi hebbt uns Möh geven, kort un knapp de Bedüüden vun de Naams op Hochdüütsch utenanner to pulen. – Veel Spaaß mit uns Schiller wünscht jo „De Plattsnakker“ ut Eidelstedt
